دو حدیث صحیح در فضایل امام علی(ع) :

1.
    ابوعبدالرحمن نسائی [ از علمای طراز اول اهل سنت در نیمه دوم قرن سوم
] در کتاب خصائص امیر المؤمنین علی بن ابی طالب(ع) با سند متصل و صحیح از
زید بن ارقم [ یکی از صحابه پیامبر(ص)] نقل می کند که « نخستین کسی که با پیامبر(ص) نماز گزارد علی بود.»
  
وی همین مضمون را با اسانید متعددی نقل کرده است. رجوع شود به خصائص
امیرالمؤمنین حدیث شماره 1و 2 و3 تا حدیث7 . این مضمون در منابع دیگر اهل
سنت مانند مسند احمد بن حنبل و سنن ترمذی نیز نقل شده است.

2. 
  معاویه در زمان سلطنت خود به سعد بن ابی وقاص [ یکی از اصحاب پیامبر(ص)
] دستور داد که باید به علی(ع) دشنام بگویی اما سعد خودداری کرد.
معاویه گفت : ای سعد! چرا از دشنام گفتن به ابوتراب خودداری می کنی؟
سعد
وقاص گفت : هرگز علی(ع) را دشنام نخواهم گفت زیرا پیامبر(ص) سه چیز درباره
علی(ع) گفته که اگر یکی از آنها را درباره من فرموده بود از شتران سرخ موی
برای من ارزشمندتر بودند:

 نخست اینکه
در یکی از جنگها علی(ع) را جانشین خود [ در مدینه ] کرد و رهسپار جنگ شد.
علی(ع) گفت: « ای رسول خدا! آیا مرا با زنان و کودکان وامیگذارید؟» پیامبر
فرمود: « آیا خشنود نیستی که برای من همانند هارون برای موسی(ع) باشی جز آنکه پس از من پیامبری نخواهد بود.»

دوم اینکه از پیامبر خدا شنیدم که در ایام جنگ خیبر فرمود : « پرچم را به دست مردی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسول نیز او را دوست دارند.»
ما گردنها را بالا بردیم و چشم دوختیم [ که پرچم را به یکی از ما بدهد ]
اما پیامبر فرمود : « علی را نزد من بخوانید». علی در حالیکه چشمانش درد
می کرد نزد پیامبر(ص) آمد. پیامبر(ص) در چشم او آب دهان زد و پرچم را به
او سپرد.

سوم اینکه هنگامی که آیه « إِنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً » نازل شد پیامبر خدا (ص) ، علی و فاطمه و حسن و حسین را فراخواند و عرض کرد : « خدایا! اینان اهل بیت من هستند.»