سال پیش اعضای تندروی حزب کمونیست، بر ضد میخائیل گورباچف، رهبر وقت اتحاد شوروی کودتا کردند. به رغم اینکه کودتای سه روزه 19 اوت 1991 در روسیه ناکام ماند، اما اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در ظرف چند هفته بعد از کودتا، فرو پاشید و سرانجام در 25 دسامبر همان سال، میخائیل گورباچف، رسما پایان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی را اعلام کرد. جدا از پیامدهای این رویداد بزرگ برای جهان، فروپاشی اتحاد شوروی ظاهرا تاثیرمستقیمی بردولت مورد حمایت آن در کابل و همچنین برافغانستان به طور کل، داشته است. با خروج آخرین سرباز نیروهای شوروی سابق از افغانستان، پیش بینی می‌شد که رژیم دکتر نجیب‌الله به زودی سرنگون خواهد شد. با این حال و به رغم شدت گرفتن حملات مجاهدین و کودتای ناکام وزیر دفاع دکتر نجیب‌الله علیه وی درسال 1990، دولت کابل توانست برای بیش از دوسال قدرت خود را در بیشتر نقاط افغانستان همچنان حفظ کند. درپی کودتای نافرجام 19 اوت 1991، اعضای قدیم حزب کمونیست شوروی که حامی دولت کابل بودند، نفوذ قبلی خود را ازدست دادند و نیروهای جدید دموکراسی خواه با رنگ ملی گرایی به رهبری بوریس یلتسین، که نقش سازنده درخنثی کردن کودتا داشتند، به بازیگران اصلی تبدیل شدند. پس از آنکه بوریس یلتسین به عنوان رئیس جمهوری روسیه فدرال انتخاب شد، کمک‌های اتحاد شوروی به افغانستان قطع شد و این مساله سقوط دولت دکتر نجیب الله را سرعت بخشید و در نهایت به سرنگونی کامل آن انجامید. فروپاشی اتحاد شوروی تاثیر روانی عمیقی بر دولت مردان کابل و دولت دکتر نجیب الله داشت  و به همان اندازه به مخالفان دولت کابل یعنی مجاهدین را روحیه بخشید و آنها را به غلبه بر دولت کابل امیدوارتر کرد.

برخی از سیاستمداران و فعالان سیاسی افغانستان معتقدند که فروپاشی اتحاد شوری درپایان بخشیدن به دولت وقت کابل کمک کرد و دولت دکتر نجیب‌الله را به سرعت به سمت پرتگاه سقوط کشاند. در این میان عدهای نیز معتقدند که اختلافات درونی و بالا گرفتن مسائل قومی در درون دولت منجر به سقوط آن شد؛ بر این اساس جناح پرچم به دو دسته تاجیک‌ها و پشتون‌ها تقسیم شد ... و ژنرال جمعه خان اثک که در آن زمان فرماندهی نیروهای امنیتی در شمال افغانستان را به عهده داشت، مسایل قومی را در شمال افغانستان دامن زد و این مساله روابط میان دکتر نجیب الله و ژنرال دوستم و همچنین دیگر ژنرال‌ها در شمال افغانستان را تیره کرد. با این حال برخی دیگر نیز بروز مسایل قومی در میان رهبران رژیم دکتر نجیب را به دخالت "کا.گ.ب"، سازمان اطلاعات اتحاد شوروی سابق نسبت می‌دهد که پس از خروج ارتش سرخ از افغانستان آغاز شد. شوروی 9 سال در افغانستان حضور نظامی داشت و پس از ترک نیروهایش نیز همچنان از دولت کابل حمایت مالی و سیاسی می‌کرد. اتحاد جماهیر شوروی و مقام‌های "کا.گ.ب" فکر می‌کردند که با برانگیختن مسایل قومی، می‌توانند مانع نفوذ اسلامگرایی و شکل گرفتن گروههای اسلامی در جمهوری‌های مسلمان نشین آسیای میانه شوند. اما اگر اتحاد جماهیرشوری به آن شکل دراماتیک فرو نمی‌پاشید و اصلاحات میخائیل گورباچف به موفقیت می‌انجامید، احتمال اینکه حیات رژیم دکترنجیب الله نیز ادامه یابد، ظاهرا زیاد بود و طرح آشتی ملی وی نیز که به عقیده اکرام اندیشمند، متأثر از پروستریکای گورباچف بود، دراین راستا به وی کمک می‌کرد.

درآخرین روزهای رژیم دکتر نجیب الله، سازمان ملل توسط بنان سوان، نماینده ویژه این سازمان در امورافغانستان، طرح پنج مرحله‌ای صلح را برای انتقال قدرت از حکومت نجیب‌الله به یک شورای مورد قبول همه طرف‌ها در افغانستان مطرح کرد.

طرحی که در فرجام به جای اینکه سبب تشکیل یک حکومت ائتلافی از مجاهدین و دولت دکتر نجیب شود، سبب سقوط دولت دکتر نجیب الله شد. رویداد جدی و عمیقی که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی رخداد، بر طرح صلح سازمان ملل متحد در مورد افغانستان نیز سایه انداخت، مشورت لازم و کافی با جناح‌های مختلف در مورد آن صورت نگرفت و در نتیجه، قدرت بدون آمادگی و بدون برنامه به مجاهدین انتقال منتقل شد. برخی از تحلیلگران معتقدند که طرح تشکیل حکومت ائتلافی از مجاهدین و دولت نجیب اصلا عملی نبود؛ چرا که شوروی سابق پس از ترک افغانستان دولت و نظامی را به جا نگذاشتند که بتواند بدون اتکا به شوروی یا نیروی خارجی دیگر به حیات خود ادامه دهد. در این شرایط شوروی‌ها افغانستان را در وضعیتی ترک کردند که هیچ نوع ضمانت و توافق بین‌المللی برای تحقق صلح درآن بدست نیامده بود.

در این میان غرب به عنوان حامی گروه‌های مجاهدین نیز، برنامه‌ای برای تشکیل یک دولت مورد قبول و یا برقراری ثبات در افغانستان برای مرحله پس از سقوط دولت دکتر نجیب الله، دردست نداشت و دولت مجاهدین نتوانست حمایت بین‌المللی را جلب کند. پس از پیروزی مجاهدین غرب افغانستان را فراموش کرد و این کشور دچار جنگ‌های داخلی شد. بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و سقوط حکومت طرفدار آن در کابل، افغانستان دیگر آن جاذبه و اهمیتی را که قبلا برای غرب داشت، از دست داد. کمونیسم که ستاره آن رو به افول بود، غرب را دیگر تهدید نمی‌کرد و درنتیجه، طبیعی به نظر می‌رسید که غرب نیز نیاز احساس نکند تا به کمک‌های خود به مجاهدین ادامه دهد در این زمان آمریکایی‌ها و غربی‌ها به افغانستان پشت کرده و این کشور را به حال خود رها کردند. این وضعیت، در کنار دیگر مشکلات، افغانستان را دستخوش کشمکش‌های منطقه‌ای میان کشور همسایه ساخت، یک جنگ نیابتی تمام عیار در این کشور به راه افتاد و افغان‌ها در یک رو در رویی خونین طولانی و خانمان برانداز در برابر یکدیگر قرار گرفتند. با پایان قرن بیستم، افغانستان به بستر مناسبی برای رشد افراط گرایی و افزایش کشت و قاچاق مواد مخدر تبدیل شد و گروههای تندرو مانند القاعده از این کشور در نبرد خود بر ضد آمریکا سوء استفاده کردند البته این مقوله در زمان حضور نیروهای ائتلاف شدت بخشیده شد.

 اما درست نزدیک به 9 سال پس از سقوط دولت دکتر نجیب‌الله، با وقوع حملات یازدهم سپتامبر در سال 2001، غرب ظاهرا بهای فراموشی افغانستان را پرداخت. این بار غرب با برنامة ای از پیش تعیین شده که بعدها در حمله به عراق مشخص شد وارد این کشور شد. از زمان حضور آمریکایی‌ها و نیروهای ائتلاف در افغانستان نزدیک به یک دهه می گذرد اما نه‌تنها پیشرفتی حاصل نشده بلکه احساسات ضد آمریکایی در افغانستان شدت بخشیده شده است. این فراید سبب شده است که دولت افغانستان نیز به بسیاری از وقایع این کشور از جمله حمله به غیر نظامیان موضع‌گیری سختی اتخاذ کند. امروز پس از یک دهه آمریکایی ها معتقدند که نتوانسته‌اند در افغانستان به توفیقی دست یابند و برنامه‌ای همچون عراق برای خروج از این کشور در سال 2014 ارائه داده‌اند. در جریان این خروج نیز در تلاشند که توافق‌نامه‌ای امنیتی با این کشور به امضا رسانند که با بالا گرفتن مخالفت‌ها آن را به صورت مسکوت درآورده‌اند.

توجه به این شرایء این مقوله را به طور جد مد نظر قرار می دهد که حضور نیروهای خارج از منطقه و نیز قدرت‌های پوشالی در کشورهای منطقه و به ویژه در افغانستان هیچ‌گاه نمی‌تواند راه‌گشا باشد و آمریکا باید از شوروی در این خصوص درس می گرفت اما چه باید کرد که آدمیان دوست دارند خود همه چیز را تجربه کنند.

 

برج جاویدان (چین)

در طول هزاران سال کوه تای در ایالت شاندون چین از اهمیت فرهنگی و مذهبی بالایی بر خوردار بوده است. این کوه یکی از 5 کوه مقدس چین است که با مفاهیمی مثل طلوع، تولد و نوزایی پیوستگی دارد. اگر از این کوه بالا بروید با پل جاویدان مواجه می شوید. این پل از سه تخته سنگ بزرگ و چندین تخته سنگ کوچک تشکیل شده است. در زیر این پل یک دره وجود دارد و در قسمت جنوبی آن یک پرتگاه بی انتها دیده میشود. هیچ کس دقیقاً نمی داند که این پل در چه زمانی تشکیل شده ولی به احتمال زیاد از زمان آخرین عصر یخبندان اینجا بوده است.

پل قدیمی کونیتسا (یونان)

 این پل که چندین قرن قدمت دارد، بر روی رودخانه ی آئوس در کشور یونان قرارگرفته است. این رودخانه در طول زمستان پر از آب است. اگر با دقت به قسمت زیرین در بلند ترین قسمت پل نگاه کنید یک زنگ کوچک را می بینید. روستائیان می گویند که اگر شدت باد در اینجا آنقدر زیاد باشد که این زنگ را به صدا در آورد، رد شدن از زیر این پل خطرناک است.

پل طنابی کاریکارید (ایرلند)

پل طنابی کاریکارید یک پل معلق است که در نزدیکی منطقه ی بالینتوی در ایرلند شمالی قرار دارد. این پل سرزمین اصلی را به جزیره ی کوچک کاریک متصل می کند. این منطقه تحت مالکیت و حفاظت ائتلاف ملی است و به طول 20 متر و در ارتفاع 30 متری بر بالای تخته سنگ ها کشیده شده است. امروزه این پل بیشتر یک جاذبه ی گردشگری محسوب می شود و در سال 2009 حدود 247000 نفر بازدیدکننده داشته است. وقتی هوا طوفانی باشد گذشتن از روی این پل یک تجربه ی بسیارهیجان انگیز و در عین حال وحشتناک ( اگر ترس از ارتفاع داشته باشید) است.

 

پل رویال جورج (ایالت کلورادو آمریکا)

 این پل که داخل یک پارک 150 هکتاری واقع شده یک جاذبه ی توریستی برای شهر کنیون در ایالت کلورادو است. این پل در ارتفاع 291 متری بر بالای رودخانه ی آرکانزاس معلق است و از سال 1929 رکورد مرتفع ترین پل جهان را داشته است تا اینکه در سال 2003 پل رود خانه ی بی پن جیانگ از آن پیشی گرفت. پل رویال جورج یک پل معلق، به گستردگی 286 متر، 384 متر طول و 5.5 متر عرض است. مسیر ساخته شده بر روی آن از 1292 تکه چوب ساخته شده است و برج هایی به ارتفاع 46 متراین پل را نگه داشته اند.

پل طنابی اینکا (پرو)

 پل های طنابی اینکا در واقع پل های معلق ساده ای بودند که بر روی تنگه ها و دره ها برای دسترسی راحت تر به امپراطوری اینکا ساخته می شدند. چون اینکا ها از وسایل نقلیه ی چرخ دار استفاده نمی کردند و به صورت پیاده یا به همراه دام هایشان حرکت می کردند، پل هایی از این قبیل برای تمدن آنها مناسب بود.

اینکا ها برای ساختن این پل ها از الیاف طبیعی که در گیاهان محلی وجود داشت استفاده می کردند. این الیاف به هم بافته می شدند تا طناب محکمی را ایجاد کنند بعد با استفاده از چوب آن را مقاوم تر می کردند. بعد هر یک از طرفین پل را به وسیله ی طنابهایی که با علف بافته شده بودند به تخته سنگی در دو جهت دره و در طول پل وصل می کردند، این طناب های اضافی به عنوان محافظ عمل می کردند. علاوه بر این برای تقویت استحکام پل از شاخه های به هم بافته شده نیز استفاده میکردند.

در نهایت این پل ها آن قدر استحکام داشتند که اسپانیایی ها وقتی به این سرزمین وارد شدند سوار بر اسب هایشان از این پل ها عبور می کردند. این پل های بسیار بزرگ به قدری سنگین بودند که باعث می شدند در قسمت وسط خمیدگی پیدا کنند و در هنگام وزش باد های تند به طرفین حرکت می کردند. بخشی از استحکام پل هم به این دلیل بود که هر سال دهقانان محلی همه ی طناب ها را عوض می کردند و این کار را نوعی از خدمات یا وظیفه ی اجتماعی خود می دانستند. بزرگترین این پل ها بر روی دره ی آپوریماک و در مسیر جاده ی شمالی کوزکو قرار داشت.

پل معلق پولائولانگ کاوی (مالزی)

 این پل بر روی دره ی پولائو لانگ کاوی که بزرگترین جزیره در مجمع الجزایر لانگ کاوی است گسترده شده. این پل در ارتفاع 687 متری از سطح دریا معلق است و منظره ای بسیار زیبا از دریای آندامان و جزیره ی تاروتائو در تایلند را ارائه می کند و بخاطر منحنی هایی که دارد چشم انداز های متفاوتی از منظره را به دست می دهد. این آسمان پل یکی از خارق العاده ترین پل های جهان است که باعث ترشح آدرنالین در خون می شود و تنها یک ستون دارد. این ستون 87 متر ارتفاع دارد و تعادل آن بوسیله ی 8 کابل حفظ می شود. این پل 124 متر طول و 1.8 متر عرض دارد و در دو طرف ان دو سکوی 3.6 متری تعبیه شده که چشم انداز زیبایی را در برابر چشمان بازدیدکنندگان قرار می دهد.

پل اجولا (مکزیک)

اجولا معدن کوچکی بود که در شمال غربی شهر دورانگو در شمال مکزسک قرار داشت. این نطقه در حال حاضر به عنوان یک شهر ارواح معروف است چون معادن خالی شده. تنها بنایی که در این شهر باقی مانده و هنوز قابل استفاده است یک پل معلق است. این پل که در زبان محلی "Puente de Ojuela" نام دارد در اصل توسط برادران روبلینگ که پل بروکلین در نیویورک را ساخته اند طراحی شده بود. این پل که در زمان ساخته شدن سومین پل معلق دنیا از نظر طول به حساب می آمد اخیراً بازسازی شدهاست. پل اصلی تخریب شده و تنها طاق های اصلی آن در نمایشگاه تورئون در معرض دید عموم است.

پل معلق حسینی (پاکستان)

پل معلق حسینی که به عنوان خطرناک ترین پل در جهان شناخته شده است تها یکی از چندین پل معلق طنابی در شمال پاکستان است. این پل بر روی دریاچه ی بورتی در شمال هونزا قرار دارد که هم طولانی است و هم بسیار متزلزل است. بسیاری از تخته های آن افتاده اند و وقتی بر روی آن هستید باد آن را به شدت تکان می دهد. ووقتی هنگام رد شدن به پل قدیمی تری که پاره شده و در کنار آن آویزان است نگاه می کنید بیشتر نگران خواهید شد. باوجودی که این پل بسیار خطرناک به نظر می رسد ولی نسبتاً ایمن است و باعث جذب گردشگران بسیاری شده است؛ کوهنوردان با گذشتن از روی این پل قدرت اعصاب خود را آزمایش می کنند.

پل رودخانه ی ویتیم (سیبری روسیه)

 این پل که برای گذشتن از روی رودخانه ی ویتیم تعبیه شده از جنس چوب است و وضعیت خوبی هم ندارد. عرض آن تنها به اندازه ی یک ماشین است اما 570 متر طول دارد و اگر راننده ی قابلی باشید حدود 3 دقیقه طول می کشد که با ماشین به طرف دیگر برسید در غیر این صورت تماشای رودخانه از ارتفاع 15 متری چندان جذاب نخواهد بود. این رود خانه در سیبری روسیه قرار دارد که در اکثر روزهای سال بسیار سرد است بنابراین در آن سرما که همه پیز پوشیده از برف و یخ است این پل به یک قندیل کاملاً سر تبدیل می شود و با این وجود رانندگان محلی هر روز از این پل رد می شوند چون تقریباً را دیگری وجود ندارد.

پل طبیعی دره ی برایس این پل در مسافت 2.5 کیلومتری منطقه ی فرویو واقع شده . نامگذاری پل طبیعی در دره ی برایس در مجالس زمین شناسی تا حدی مایه ی جنجال بود چون با وجودی که این بنای طبیعی شبیه به پل است اما در واقع یک طاق طبیعی است.

  مترجم : تینا اقدسی ایران ویج

برای از بین بردن جای انگشتان از روی گاز، مایکروفر یا یخچال استیل، از شیشه‌شورها کمک بگیرید و به‌راحتی آن‌ها را تمیز کنید.

با توجه به نوع وسیله استیل از یکی از موارد زیر برای تمیز و براق نگه داشتن آن‌ها کمک بگیرید:   1- آب گرم بله، خیلی وقت‌ها ظرف استیل تنها با استفاده از آب گرم پاک می‌شود. اگر ظرف چرب نباشد، کافیست آب گرم را روی آن بریزید و با یک دستمال نرم خشک کنید. در صورت تمایل برای تمیزتر و راحت‌تر شدن شستشو می‌توانید از یک ماده شوینده هم استفاده کنید.   بعضی مواقع مواد معدنی آب، روی ظرف‌های استیل لکه بر جا می‌گذارد، برای حفظ درخشش اولیه بهتر است آن‌ها را با یک حوله خشک، پاک کنید.   2- شوینده‌های ملایم در مورد لکه‌های کباب‌پز یا سینک به جای سیم از شوینده‌های ملایم استفاده کنید. در مورد غذای باقی مانده روی تابه یا قابلمه استیل یا سینک آشپزخانه و یا کباب‌پز از پودرهای ملایم شوینده استفاده کنید. مواد شوینده همراه با آب گرم و پارچه یا برس نرم برای این کار مناسبند. سیم یا سایر برس‌ها سطح استیل را خش می‌کنند.   3- سرکه یکی از بهترین پاک‌کننده‌ها برای ظروف استیل آشپزخانه، سرکه است. کافیست مقداری سرکه سفید را به صورت اسپری روی وسیله مورد نظر بپاشید و با پارچه نرم آن را پاک کنید. اسید استیک موجود در سرکه به تمیز شدن ظرف‌های استیل کمک می‌کند. بعضی افراد از آب لیمو برای این کار استفاده می‌کنند که تاثیری مشابه دارد. کافیست این مواد را روی ظرف ریخته روی آن دستمال نرم بکشید.   4- استفاده از شیشه‌شور برای حفظ درخشندگی ظرف‌های استیل از شیشه پاک‌کن استفاده کنید. برای از بین بردن جای انگشتان از روی گاز، مایکروفر یا یخچال استیل، از شیشه‌شورها کمک بگیرید و به‌راحتی آن‌ها را تمیز کنید.   استفاده از خمیر کربنات سدیم همراه با یک پارچه نرم و شستشو با آب گرم هم جا انگشتان را از بین می‌برد.   5- الکل یا سایر حلال‌های شیمیایی در اثر استفاده از روغن و به خصوص سرخ کردن، به مرور مواد چسبناکی روی هود یا بالای گاز ایجاد می‌شود. برای تمیز کردن آن‌ها کافیست کمی الکل را روی پارچه نرم بریزید و تا از بین رفتن آن‌ها، روی سطح مورد نظر بمالید. از الکل می‌توانید برای تمیز کردن سطح کتری و سایر ظرف‌های چرب شده هم استفاده کنید. کافیست بعد از مالیدن دستمال الکلی، آن‌ها را با آب گرم بشویید، خشک کنید و متوجه برق افتادن آن‌ها شوید. منبع :hamshahrionline.ir

علی «صالح المؤمنین‏» است

علی «صالح المؤمنین‏» است جایی که ولایت‏به خدا نسبت داده می‏شود چه کسی پس از «الله‏» ولایت‏بر مؤمنین را دار است؟ همه تفسیر این آیه را می‏دانید و تمام مفسران بزرگ آن را مخصوص علی نقل کرده‏اند که مقصود از «الذین آمنوا» که در آیه ولایت آمده، علی است، زیرا تنها او بود که در حال نماز، به سائلی صدقه داد و خداوند آیه ولایت را درباره‏اش نازل کرد ولی در جای دیگر نیز خداوند می‏فرماید: «فان الله هو مولاه و جبریل و صالح المؤمنین‏» پس خداوند و جبرئیل و آن رادمرد شایسته از مؤمنان، ولی است.

در این جا نیز پیش از مفسران شیعه، مفسران اهل سنت، غرض از صالح المؤمنین را در این آیه «علی‏» دانسته‏اند و از رسول الله نقل می‏کنند که فرمود:«و صالح المؤمنین، علی بن ابی‏طالب‏» و نه تنها سیوطی در «در المنثور»ش، که صاحب «کنزل العمال‏» در صفحه 237 از جلد اول کتابش همین مطلب را نقل کرده‏اند. و ابن حجر در «صواعق‏»ش و هیثمی در «مجمع الزواید»ش نیز به تفصیل و با بیان بیش‏تری نقل کرده‏اند.

و علی «انفاق کننده است در پنهانی و آشکار». ابن عباس در ذیل آیه شریفه «الذین ینفقون اموالهم باللیل والنهار سرا و علانیة‏» نقل کرده که این آیه درباره علی نازل شده، زیرا علی چهار درهم داشت، یک درهم را شبانه و درهمی را روزانه و یک درهم را آشکارا و درهمی را مخفیانه، در راه خدا انفاق کرد. (اسد الغابة ابن اثیر ج 4 ص 25) زمخشری در «کشاف‏»، سیوطی در «الدر المنثور»، هیثمی در «مجمع الزواید» و ابن حجر در «صواعق المحرقه‏» و ده‏ها مفسر و دانشمند همین را ذکر کرده‏اند. و علی «خیر البریه‏» است. او بهترین مخلوقات و برترین آفریدگان آفریدگار متعال است. او والاتر و شریف‏تر و افضل همه انسان‏های روی زمین است. و پس از علی بهترین مردم، پیروانش هستند. من این را نمی‏گویم که مفسران اهل سنت می‏گویند، پس چرا خود جز، پیروان علی نمی‏شوند و چرا خود شیعه «خیر البریه‏» نمی‏شوند و چرا از او فاصله می‏گیرند.

و علی «اهل ذکر» است. پس هرچه را نفهمیدیم باید از پیشگاه علی و آل علی سؤال کنیم و باید از علوم آنان بهره ببریم تا پاسخ سؤال‏هایمان را دریابیم. جابر جعفی نقل می‏کند که وقتی آیه «فاسالوا اهل الذکر ان کنتم لا تعلمون‏» نازل شد، علی علیه السلام فرمود: نحن اهل الذکر، ما اهل ذکریم‏». (تفسیر طبری، ج 17، ص 5) و علی «رحمت‏خدا» است. و چه شیرین ست‏سخن حق که می‏فرماید: «قل بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا هو خیر ما یجمعون، بگو به فضل خدا و به رحمتش امیداور باشند و این سان خرسند شوند که این بهتر است از آنچه جمع می‏کنند.» ابن عباس می‏گوید: مقصود از فضل الله، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و مقصود از «رحمته‏» علی علیه السلام است. (تاریخ بغدادی، ج 5، ص 15)

و علی «صدیق‏» است. هر جا سخن از رسول خدا است، پس از او به نحوی به علی اشاره شده است. در سوره زمر می‏فرماید:

«و الذی جاء بالصدق و صدق به اولئک هم المتقون، و آن کسی که صدق و راستی را آورد و کسی که او را تصدیق نمود، آنان تقوا پیشگانند.» و در اینجا رسول خدا است که دلیل راستین از سوی پروردگارش آورده و پیام خدایش را به مردم ابلاغ کرده و کسی که از ساعت نخست، او را تصدیق کرد و به او ایمان آورد و در تمام مراحل دعوت همراه او و پشتیبان او بود، علی بود. آنچه در اینجا فهرست‏وار یادآور می‏شویم، کمتر از یکهزارم فضایل آن حضرت است که تنها در برخی از کتابهای اهل سنت دیده شده و اگر کسی بخواهد همه فضایل حضرت را از زبان حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم، به تنهایی یادآور شود، مثنوی هفتاد من می‏شود.

به خدا هرگاه ناله‏های علی را می‏خوانم، بیش از حادثه شهادتش دلتنگ و گریان می‏شوم; گو اینکه شهادت علی مایه آسایش و آرامش او بود که از دست این نااهلان راحت‏شود و به وست‏بپیوندد. چه او آن قدر به مرگ علاقه‏مند است که از کودک بر پستان مادر افزونتر. این سان علی جهان را با قلبی پر از خون وداع می‏کند و در شب قدر، رستگارانه به خدای کعبه می‏پوندد. 

آخرین روزهای زندگی امام علی(ع)<\/h1>

یک حادثه ای مربوط به امیرالمؤمنین علی علیه السلام است که نقل کرده اند در روز سیزدهم ماه مبارک رمضان رخ داده است و آن این است که در روز سیزدهم ماه رمضان - و ظاهراً آن روز، روز جمعه بوده است - ایشان موعظه می کردند و خطبه می خواندند، برای مردم صحبت می کردند و مردم در مسجد نشسته بودند و از جمله کسانی که در مسجد نشسته بودند دو فرزند بزرگوارشان امام حسن و امام حسین علیهما السلام بودند. یک مرتبه وسط صحبت خطاب می کنند به امام حسن، می فرمایند فرزندم حسن! چند روز از این ماه گذشته است؟ عرض می کند پدرجان! سیزده روز (معلوم است که مطلبی را می خواهد بگوید، خودش بهتر از دیگران می داند چند روز گذشته است). باز به امام حسین می فرماید: فرزندم! چند روز از این ماه مانده است؟ پدر جان ! هفده روز. آنگاه دستی به محاسن مبارکش می برد و می فرماید چیزی نمانده است که این محاسن به خون این سر خضاب بشود.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام در این ماه مبارک رمضان به طور اشاره و کنایه و گاهی صریح ولی بدون اینکه جزئیات و خصوصیات و وقت (حادثه شهات خود) را دقیقاً تعیین بفرماید یک حالتی را نشان می داد که نگرانی کلی برای همه و در درجه اول برای خاندان ایشان به وجود آورده بود.

متقی هندی نیز روایت نقل کرده که ضمن آن آمده است که ابن ملجم زمانی ضربت خود را فرود آورد که امام سرش را از سجده برداشت

زمانی که امام آماده می شد تا به سوی صفین حرکت کرده و جنگ جدیدی را با معاویه آغاز کند، صبحگاه نوزدهم ماه مبارک رمضان سال 40 هجری توسط شقی ترین انسانها، عبد الرحمان بن ملجم مرادی مجروح شده و سه روز بعد در 21 رمضان به شهادت رسید. بنا به نقل ابن سعد، سه نفر از خوارج با نامهای عبد الرحمان بن ملجم، برک بن عبد الله تمیمی و عمرو بن بکیر تمیمی، در مکه با یکدیگر قرار گذاشتند تا امام علی (ع) ، معاویه و عمرو بن عاص را بکشند. عبد الرحمان به کوفه آمده و با دوستان خارجی خود دید و بازدید می کرد. یک بار به دیدار گروهی از طایفه «تیم الرباب » رفت. در آنجا زنی را با نام «قطام بنت شجنة بن عدی » دید که پدر و برادرش در نهروان کشته شده بود. ابن ملجم او را خواستگاری کرد. زن مهر خویش را سه هزار (دینار!) و قتل امام علی (ع) قرار داد. ابن ملجم گفت که از قضا برای همین به کوفه آمده است. (طبقات الکبری، ج 3، صص 38- 35) او چندی شمشیر خویش را به زهر آلوده کرده و با همان، ضربتی بر سر امام زد که به دلیل عمیق بودن زخم و سمی بودن شمشیر، امام را به شهادت رساند. گفته شده که ابن ملجم آن شب را در خانه اشعث بن قیس بوده است. (مقتل الامام امیر المؤمنین، ص 36، ش 13)

روایات متعددی حکایت از آن دارد که امام در مدخل ورودی مسجد (در درون مسجد) مورد حمله ابن ملجم واقع شده است. (همان، ص 29، ش 4، ص 35، ش 12) در نقلهای دیگری آمده است که امام در حال بیدار کردن مردم برای نماز بود که مورد حمله قرار گرفت. (همان، ص 28، 33، ش 11)

 منابع موجود تاریخی بیشتر اشاره به نقل نخست کرده اند. در برابر روایات دیگری وجود دارد که زمان حمله ابن ملجم را وقتی می داند که امام مشغول نماز بوده است. در نقلی از میثم تمار آمده است که امام نماز صبح را آغاز کرده و در حالی که یازده آیه از سوره انبیاء خوانده بود ابن ملجم با شمشیر ضربتی بر سر امام زد. (همان، ص 30، ش 5) در نقل دیگری از یکی از نوادگان جعدة بن هبیره- که این جعده فرزند ام هانی بوده و گاهی بجای آن حضرت نماز می خوانده و در برخی نقلها آمده که پس از ضربت خوردن امام، او جلو آمده و نماز را ادامه داد- گفته شده است که وقتی ابن ملجم ضربه را زد که امام در نماز بود. (همان، ص 30، ش 6)

شیخ طوسی نیز روایتی نقل کرده است که همین مطلب را تایید می کند. (الامالی، الجزء الثالث، ش 18) متقی هندی نیز روایت نقل کرده که ضمن آن آمده است که ابن ملجم زمانی ضربت خود را فرود آورد که امام سرش را از سجده برداشت. نقل دیگری از ابن حنبل (9) که همان را ابن عساکر (کنز العمال، ج 15، ص 170، (طبع دوم) ، الامالی فی آثار الصحابه، صص 104- 103) نیز روایت کرده از همین مطلب را تایید می کند. ابن عبد البر می گوید: در این که آیا ابن ملجم در نماز ضربت را زده یا قبل از آن و نیز این که امام در آن هنگام کسی را جانشین خود کرده یا خود تمام کرده، اختلاف است. بیشتر بر آنند که آن حضرت جعدة بن هبیره را بجای خود گذاشت تا نماز را تمام کند. (الفضائل، ص 38، ش 63 (طبع قم) )

روایات فراوانی از طریق اهل بیت و اهل سنت نقل شده که نشان از وضعیت خاص روحی امام در شبی است که صبحگاه آن شب امام ضربت خورد از جمله روایتی از امام باقر (ع) که ابن ابی الدنیا نقل کرده آشکارا آگاهی امام را از شهادت خویش خبر می دهد. زمانی که امام ضربت خورد فریاد زد: «فزت و رب الکعبه » به خدای کعبه رستگار شدم. ابن ابی الدنیا وصیت امام را از طرق مختلف نقل کرده است.

پس از شهادت امام، حسنین، محمد بن حنفیه ، عبد الله بن جعفر و تنی چند نفر از اهل بیت، آن حضرت را شبانه به خارج کوفه (جایی که بعدها نجف نامیده شد) بردند و پنهانی دفن کردند. این کار برای آن بود که خوارج یا دیگران (بنی امیه) قبر امام را نبش نکنند
 

قسمتهایی از آن در زمینه مسائل مالی و بخشی از آن، وصایای دینی امام است. در این وصیت امام، توصیه به مسائل چندی کردند از جمله: صله رحم، ایتام، همسایگان، عمل به قرآن، اقامه نماز به عنوان عمود دین، حج، روزه، جهاد، زکات، اهل بیت رسول خدا (ص) ، بندگان، امر به معروف و نهی از منکر. در این نقل آمده است که امام در حالی که مشغول گفتن «لا اله الا الله » بودند، در آغاز شب بیست و یکم رمضان، در حالی که آیه «فمن یعمل مثقال ذرة خیرا یره و من یعمل مثقال ذرة شرا یره » را می خواند به دیدار معبود شتافت. بنا به نقلی دیگر، پس از شهادت امام، حسنین، محمد بن حنفیه ، عبد الله بن جعفر و تنی چند نفر از اهل بیت، آن حضرت را شبانه به خارج کوفه (جایی که بعدها نجف نامیده شد) بردند و پنهانی دفن کردند. این کار برای آن بود که خوارج یا دیگران (بنی امیه) قبر امام را نبش نکنند.

در اخبار شهادت امام آمده است که گروهی از غلات در مدائن با شنیدن خبر شهادت امام، از پذیرفتن خبر شهادت آن حضرت خودداری کردند. این گروه منشا تفکرات غلو آمیز در میان شیعه هستند که در قسمتهای بعدی، اشاراتی به آنها خواهیم داشت. چند نقلی که ابن ابی الدنیا در این زمینه آورده است، نشان از حضور فردی با نام ابن السوداء از قبیله همدان که او را عبد الله بن سبا می نامیده اند دارد. در نقلی دیگر از عبد الله بن وهب السبائی یاد شده که این ادعا را در مدائن کرده است. این دو نقل نشان می دهد که حتی نام این شخص مشخص نبوده است. 

چند مداحی زیبا

شاه نجف



وای علی کشته شد



تابوت ولی الله



سفره دار قدیمیم



آی کوفه



حیدر



روزگار غربت



دعای شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان



 

مجموعه ی 25 صلوات زیبا برای موبایل






 

پیامکهای مخصوص شب های قدر 

شب قدر، فصل نزول انوار رحمانی بر بوستان جانهای روحانی است.

شب قدر، آبستن سپیده فلاح و رستگاری انسانهای دل سپرده به مهر مهربانترین
مهربانان است.


شب قدر، شب حضور روح و ملایک در محضر امام زمان (عج) است.


شب قدر، شبی است که در عرصه آن انسان، ره صد ساله را یک شبه طی می کند.


شب قدر، حاوی نهر نوری است که در زلال پر برکت آن جان مؤمنان از گناه تطهیر می
شود.



شب قدر، طلایه دار فلاح و رستگاری عارفان عاشق و عاشقان بیدل در بین شبهای سال
است.

شب قدر، آوای ایمان را در گوش جان مؤمنان به غیب نجوا می کند.

شب قدر، شب شناخت قدر خویش است!

شب قدر شبی است که باید شکواییه هجران را درنوردید و به امید وصل و دیدار،
بیدار نشست و از جام طهور «سلام» تا مطلع «فجر» سرمست بود.

شبی که باید در عاشقی ثابت‌قدم بود. در طلب کوشید و بیدار ماند و دیدار جست و
احیا گرفت و به نیایش پرداخت و کار خیر کرد و صالحات به جا آورد و به نیازمندان
رسید و دانایی طلبید و به دانش‌آموزی پرداخت.

شب قدر، شبی که باید به یاد روی محبوب عزیز، آن یار پنهان رخسار، با
دردمندی‌های عاشقانه نالید و دیدار او را از خدای طلبید.

شب قدر، شبی که شیاطین در بند اسارتند و آدمیان ایمن از آنها.
شبی که در آن خطاب می‌آید: کجایند جوانمردان شب‌خیز که در آرزوی دیدار، بی‌خواب
و بی‌آرام بوده‌اند و در راه عشق شربت بلا نوشیده‌اند، تا خستگی ایشان را مرهم
گذاریم و اندر این شب قدر ایشان را با قدر و منزلت گردانیم؛ که امشب، شب نوازش
بندگان است و وقت توبه گنهکاران.

شبی است که «لیلة البراتش» خوانند:

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی

آن شب قدر که این تازه براتم دادند

شب قدر، فصل نزول آیات رحمانی بر بوستان جان‌های روحانی است.
 
شب قدر، گاه رویش جوانه‌های الغوث الغوث بر عرصه لب‌های تائب است.


تصاویر ویژه لیالی قدر



 لطفا تا باز شدن کامل عکسها شکیبا باشید
در صورتی که هر یک از عکس ها باز نشد بر روی آن راست کلیک کرده و گزینه Show Picture را انتخاب کنید