از زمانی که حکیم ابوالقاسم فردوسی، در سال 397 خورشیدی درگذشت و در باغ شخصی‌اش در توس خراسان به خاک سپرده شد، این دیار به زیارتگاه اهل ادب و معرفت ایران زمین تبدیل شد. در شهریور 1369، پیکر مهدی اخوان ثالث نیز در این باغ به خاک سپرده شد. در سال 1378، قطعه زمینی خارج از باغ آرامگاه حکیم توس به مقبرة الشعرای خراسان اختصاص یافت که تاکنون پیکر تعدادی از شاعران این مرز و بوم از جمله ذبیح اللّه صاحبکار (سهی)، عماد خراسانی و گلچین معانی در آن به خاک سپرده شده است.

آرامگاه فعلی فردوسی، در سال های 1343 تا 1347 با زیربنای 945 متر مربع در باغی به مساحت 60 هزار متر مربع ساخته شد.

ذبیح الله صاحبکار علاوه بر سرودن شعر در قالب های کلاسیک، پژوهش های گرانسنگی در عرصه ادبیات فارسی انجام داده است. این شاعر نامی خراسان در اسفند 1381 درگذشت.

عماد خراسانی که بهمن 1382 درگذشت، بیشتر به خاطر غزل هایش که بسیاری از آن ها در قالب تصنیف خوانده شده اند، شناخته می شود.

محوطه مقبرة الشعرای توس، بیرون از باغ آرامگاه فردوسی قرار دارد که بنای یادبود آن استوانه ای شکل است.

اخوان ثالث